Naszą wycieczkę rozpoczynamy na parkingu Kniebis/Alexanderschanze, bezpośrednio przy opuszczonym hotelu „Alexanderschanze”.

Kierujemy się znakami w kierunku Hildahütte. Krótka, kamienista ścieżka prowadzi nas bezpośrednio w głębokie lasy Schwarzwaldu. Wkrótce schodzimy ze ścieżki i podążamy leśną ścieżką, która po około 15 minutach prowadzi nas do kolejnego parkingu turystycznego.

Mapa poglądowa informuje nas o możliwych celach podróży w najbliższej okolicy. Kierujemy się znakami w kierunku Hildahütte i Teufelskanzel, które będą naszymi dwoma celami podróży. Szeroka leśna ścieżka prowadzi nas przez teren naznaczony burzą Lothar w 1999 roku, na której przyroda od wielu lat skutecznie próbuje się zregenerować. Jeszcze młode drzewa i krzaki dzikich jagód nadają świeżemu powietrzu Schwarzwaldu wyjątkową owocową nutę podczas wysokich temperatur.

po raz pierwszy mogli Renchtal Las wkrótce się otwiera i mamy wspaniały widok na całą Renchtal aż do równiny Renu. Przez kolejne 30 minut podążamy dobrze rozwiniętą leśną ścieżką, aż dotrzemy do trawiastego zakątka, gdzie przy ładnej pogodzie będziemy mogli obserwować start paralotniarzy. Widok rozciąga się teraz na Kinzigtal i Brandenkopf , jeden z najwyższych szczytów w okolicy (rozpoznawalny po turbinach wiatrowych i maszcie radiowym na szczycie).

Po krótkim odpoczynku podążamy dalszą częścią ścieżki.

Po kolejnych 25 minutach ścieżka się rozwidla. Drogowskaz wskazuje nam drogę do Hildahütte. Skręcamy w lewo i po około 200 m trzymamy się prawej strony (jedź za czerwonym rombem!). Dalsza ścieżka prowadzi nas bezpośrednio do malowniczego schroniska. Część wypoczynkowa i kominek są idealnymi miejscami do odpoczynku.

Każdy, kto nie zaspokoi swojej kondycji, czasu i chęci na wędrówki, nie powinien przegapić reszty Westweg. Prawie alpejska wąska ścieżka, wymagająca minimalnej pewności, prowadzi z Hildahütte przez gęsto porośnięty las. Ścieżka, częściowo kamienista, częściowo piaszczysta i tylko lekko wznosząca się, prowadzi nas niezwykle romantycznie i żądnie przygód do dużego rozwidlenia dróg. Nierzadko można spotkać na opisanych trasach długodystansowych turystów, którzy wyruszyli na Westweg z Pforzheim do Bazylei w pełni obciążeni. Zwykle są bardzo zadowoleni z krótkiej rozmowy i chętnie dzielą się swoimi dotychczasowymi doświadczeniami.

Na rozwidleniu dróg kierujemy się znakami w kierunku „Teufelskanzel”. Trzymamy się prawej strony i podążamy ścieżką, aż po około 10 minutach dotrzemy do chaty z piorunami. Bardzo dobrze utrzymane i dobrze zachowane schronisko, ponieważ jest ich tak wiele na Westweg.

Jeśli chcesz podziwiać „pływające skały” Diabelskiej Ambony, podążaj ścieżką przez kolejne 5 minut. Ścieżka pełna przygód po skałach i stopniach, a także drewniane schody prowadzą nas bezpośrednio pod pływające skały Diabelskiej Ambony. Pod drewnianymi schodami znajduje się niewielki trawiasty obszar, z którego roztacza się wspaniały widok na całą, mistyczną formację skalną.

Stamtąd rozpoczynamy drogę powrotną. Niebezpieczeństwo! : Ścieżka do Diabelskiej Ambony nie jest zalecana, gdy jest mokra. Strome zbocza i śliskie skały wymagają 100% pewności.

Droga powrotna do punktu początkowego prowadzi nas ponownie przez Blitzhütte do Hildahütte, a stamtąd do parkingu Kniebis/Alexanderschanze.