Dit stond op 8 juni 2012 in het nieuwsbulletin van de stad Alpirsbach nr. 23. Na intensief werk transformeerde de heer Hartmut Knortz een heel oud, bijna vervallen gebouw tot een juweeltje. Wij willen hem en zijn vrouw Nora bedanken voor hun inzet.
Hoe oud is dit gebouw? We weten het niet precies, maar we kunnen informatie verschaffen die meer dan een kwart millennium teruggaat. In 1805 wordt het als volgt beschreven:
Een uitbreiding van gebouw nr. 135 (= Gerbergasse 20), waarin boven een appartement is en beneden een rode leerlooierij, tussen de straat aan de ene kant en de Andreas Köbelentuin aan de andere kant, ontmoet Hß aan de voorkant. De woning van Jerg Faßnacht en aan de achterkant van de woning van Andreas Köbelen en Ludwig Weitbrechten. Dit was voorheen een Metzig, eigendom van Sigmund Leibiger, maar werd later door Christoph Leibiger omgebouwd tot zadelmakerij.
In 1784 wijzigde Gabriël Köbele dit gebouw, voegde een nieuwe aanbouw aan het huis toe, richtte een salon en kamer op de bovenverdieping en een rode leerlooierij beneden in, met behulp van hout uit de kloosterbossen. Wood-rapport 1784 fol. 42 geb.
In de historische leerlooierswoning bevindt zich een prachtig vakantiehuis dat u meeneemt naar vervlogen tijden. Maar het biedt ook modern comfort. Onder andere met een sauna en een kleine, prachtige tuin. Op loopafstand en toch rustig in de oude stad direct aan de Kinzig.
Eigenaar Andreas Köbele, voorheen Gabriel Köbele.
De eigenaar van het gebouw had, net als bijna alle inwoners van Alpirsbach, Rötenbach en Reutin, recht op hout ter waarde van tweederde van de huidige prijs. Overigens zijn de houten rapporten van het kloosterbureau bewaard gebleven in het Staatsarchief van Stuttgart en vormen ze een schatkamer voor binnenlandse en familiale onderzoekers.
Een kleine bijlage als tip Als u van historische vakantiehuizen houdt, kijk dan eens naar het vakantieappartement Rottweil in het historische Vogtshof en het landhuis Hofgut Bärenschlössle - het vakantiehuis Freudenstadt .
In de bovendorpel van de huisingang zijn naast het symbool van het leerlooiersgilde en het jaartal 1783 de letters G en K te lezen, die staan voor Gabriël Köbele. Het verschil tussen de geschreven traditie en de huisinscriptie kan worden verklaard door het feit dat de renovatie van het gebouw van 1783 tot 1784 duurde.
De persoonlijke gegevens komen overeen met de aantekeningen in de kerkarchieven van Alpirsbach, die senior leraar Georg Albrecht (1881-1964) voorbeeldig beoordeelde.
Laten we beginnen met de slager Sigmund Leibiger (geboren 1713). In 1746 trouwde hij met Maria Margareta, een dochter van de kleermakersgildemeester Johann Friedrich Wörner. Uit hun huwelijk werden tien kinderen geboren, waarvan de zonen Georg Jakob in Frankfurt woonden en Gottlieb Heinrich zich in Brabant vestigde.
De Leibiger was er al sinds het begin van de 18e eeuw. De snelgroeiende mijnbouw van Wittich en Reinerzau voor zilver en kobalt uit de ‘uitgeputte’ mijnen in Saksen (Erzgebirge) en Thüringen (Harz) werd aangetrokken en vond passend gebruik als bewezen experts. Het bekendste voorbeeld is de Leibiger.
Sigmunds vader was Konrad Leibiger (1695-1744), senior bij de “Güte Gottes” in Wittichen, zijn moeder was een dochter van de timmerman Friedrich Maser. “Hij was pas 21 jaar oud toen hij trouwde, geboren in Neuenstadt, nu Neustädtel, nabij Schneeberg, waar zijn vader, Alexander Leibiger, een genaturaliseerd staatsburger was, later in Eckershausen, Vorstendom Eisenach. Neustädtel en Schneeberg zijn kleine stadjes die uit de mijnbouw zijn ontstaan en nu samen zijn gegroeid. De belangrijkste mijnen daar leverden kobalt en zilver, evenals Alpirsbach, Reinerzau en Wittichen. Ze liggen heel dicht bij Aue, de nu beroemde of beruchte mijn voor uraniumerts.” (Georg Albrecht). De meeste van Konrads twaalf kinderen stierven jong; alleen Sigmund en Karl Friedrich (als bakkers) konden een gezin stichten.
Christoph Friedrich Leibiger (1749-1794), de oudste zoon van Sigmund, was zadelmaker geworden en richtte een zadelmakerij op die bij zijn beroep paste. Er moeten genoeg kopers zijn geweest voor zijn producten, want er waren toen nog voldoende paarden en koeien in Alpirsbach en zijn (klooster)kantoren.
Hij kreeg zes kinderen met zijn vrouw Elisabeth Barbara, een dochter van doelman Johann Christoph Schneider. Het ambt van kloosterkeeper bestaat al sinds de tweede helft van de 16e eeuw. getuigde. In 1619 stierf “Torhans” Hans Schwenk, die meer dan 40 jaar op het kloosterkantoor werkte. De andere functies ervan dan het openen en sluiten van de twee poorten (bovenste tussen Oberamtei en Schalander, lager bij het voormalige ziekenhuis) zijn niet bekend. Hij was een zoon van de kloosterkuiper Johann Friedrich Schneider (1722-1765).
Zijn vader Johann Schneider (1684-1771) was al kloosterkuiper geweest. Ter herinnering: de in Breisgau verkregen wijnmost is gemaakt in Alpirsbach. Wat naast de salariswijn voor ambtenaren en predikanten overbleef, werd verkocht.
De familie Köbele / Köbelin is sinds 1701 in Alpirsbach aanwezig. De roodlooier Gabriël Köbele (1666-1735) trouwde destijds met de bakkersdochter Sabina Barbara Hetzel, die in hetzelfde jaar op 22-jarige leeftijd overleed.
Uit het tweede huwelijk met Jakobina Mick, waarschijnlijk geboren in Nordweil/Breisgau, kwam onder meer de zoon Matthias Köbele voort, die als roodlooier ook klimmer was in de mijnen Eberhard en Unverhofft Glück en laatstelijk fungeerde als een officiële boodschapper. Geboren in 1707, in 1735 trouwde hij met Sophia Elisabeth, een dochter van de Fürstenberg-bergmeester Daniel Zobel uit Wittichen.
Een broer van Matthias K. was Georg Jakob Köbele (1717-1777), eveneens roodlooier en hofverwant (=gemeenteraadslid). Uit zijn huwelijk met de kousenweversdochter Agnes Margareta Stortz (1721-1789) werd in 1758 zijn zoon Gabriel Köbele geboren, die in 1784 ongehuwd stierf en niet meer kon genieten van de renovatie. Zijn broer Andreas nam vervolgens het pand over (zie hieronder).
De buren van de twee Köbeles waren Hannß Jerg Faßnacht, Andreas Köbele en Ludwig Weitbrecht. Johann Georg Faßnacht (1749-1789) was een witte leerlooier. Zijn vader kwam uit Reutlingen. Zelf kreeg hij twaalf kinderen met de Alpirsbach-smidse dochter Christina Maria Adrion (1753-1818), van wie de meesten hun inkomen buiten vonden, zoals de zonen Johann Christian en Gottlieb in Zwitserland.
Doe inspiratie op voor uw gezinsvakantie met kinderen op onze website. Ontdek onze vakantieappartementen en vakantiehuizen voor uw vakantie met kinderen. Wanneer u zich aanmeldt voor de nieuwsbrief, ontvangt u per e-mail ons 30 pagina's tellende e-book met onze persoonlijke insidertips voor uw gezinsvrije tijd.
Door dit formulier in te dienen, gaat u ermee akkoord dat wij u per e-mail reclame- en informatiemateriaal over onze diensten sturen. U kunt te allen tijde kosteloos bezwaar maken tegen het gebruik van uw e-mailadres via de afmeldlink in onze e-mails of door een bericht te sturen naar info@schwarzwald-ferienhaus.net. Meer informatie vindt u in ons privacybeleid .
Andreas Köbele (1762-1819) trouwde twee keer, eerst met Anna Maria Trautwein (1765-1805), en na haar overlijden met CordulaWössner, een dochter van de boer Matthäus Wössner uit Dieboldsberg. Anna Maria kwam uit een wijdverspreide Schiltach-familie. Haar vader Johann Georg Trautwein was een ijzerfactor en roodlooier.
Johann Ludwig Weitbrecht (1740-1806), een zoon van de douanebeambte Johann Jakob Weitbrecht (1704-1778), was kleermaker en was getrouwd met de dochter Johanna Christina van de kleermakersgildemeester Hans Friedrich Wörner, die in 1819 op 18-jarige leeftijd stierf van 81. Ze was een zus van de vrouw van Sigmund Leibiger (zie hierboven).
Nu kunnen we uitkijken naar de “Open Monumentendag” op 9 september, wanneer het echtpaar Hartmut en Nora Knortz het leerlooiershuis openstellen voor alle geïnteresseerden.
Bronnen:
Beschrijving van de gebouwen en boerderijen die recht hebben op het gebruik van het mooie hout, 1805 (stadsarchief Alpirsbach)
Georg Albrecht: Alpirsbacher Families I-IV ongedateerd (archief van de protestantse parochie in Alpirsbach).
De tekst werd hier gepubliceerd met de vriendelijke toestemming van Karl-Martin Hummel.
De voormalige wachtpost WP 61 aan de Zwarte Woudspoorlijn werd liefdevol en zorgvuldig gerenoveerd om de gebruikers een bijzondere reis door de tijd te laten maken. Vakantie in een monument is de naam van het concept, dat uitgaat van de oorspronkelijke staat van een monument en daarmee unieke woonervaringen oplevert.
Het huis ligt op een afgelegen locatie direct aan de spoorlijn boven 78098 Triberg-Gremmelsbach.
Meer informatie: www.ferien-im-baudenkmal.de
Heiko Roth
Schillerstraße 62
72275 Alpirsbach
Telefoon: +49 7444 4130
E-mail: anfrage@schwarzwald-ferienhaus.net
